лапалі́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
лапалі́т |
лапалі́ты |
| Р. |
лапалі́ту |
лапалі́таў |
| Д. |
лапалі́ту |
лапалі́там |
| В. |
лапалі́т |
лапалі́ты |
| Т. |
лапалі́там |
лапалі́тамі |
| М. |
лапалі́це |
лапалі́тах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
лапалі́т
(ад гр. lopos = шкарлупіна + -літ)
форма залягання горных парод у выглядзе плоскай чашы, утвораная з застылай магмы ў глыбіні Зямлі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)