лао́сец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. лао́сец лао́сцы
Р. лао́сца лао́сцаў
Д. лао́сцу лао́сцам
В. лао́сца лао́сцаў
Т. лао́сцам лао́сцамі
М. лао́сцу лао́сцах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лао́сец лао́сец, -сца м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лао́сец,

гл. лаосцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лао́сец м Laóte m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

лаотя́нин, лаотя́нка, см. лао́сец, лао́ска.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лао́сцы, -аў, адз. лао́сец, -сца, м.

Група народаў, якія складаюць асноўнае насельніцтва Лаоса і часткова Тайланда.

|| ж. лао́ска, -і, ДМ лао́сцы, мн. -і, -сак.

|| прым. лао́скі, -ая, -ае.

Лаоская мова.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Laotian​1 [ˈlaʊʃn, leɪˈəʊʃn] n.

1. лао́сец; лао́ска

2. лао́ская мо́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

лао́сцы, ‑аў; адз. лаосец, ‑сца, м.; лаоска, ‑і, ДМ ‑сцы; мн. лаоскі, ‑сак; ж.

Тое, што і лао.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Laóte

m -n, -n лао́сец, жыха́р Лао́са

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)