Ламы́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Ламы́
Р. Ламо́ў
Д. Лама́м
В. Ламы́
Т. Лама́мі
М. Лама́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ламы

т. 9, с. 116

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ламы́

1. Месца хованкі, асабліва зімой, лясных звяроў пад сукамі, галінамі, лапкамі дрэў, якія ляжаць на зямлі або нагнуліся да яе (Нас.).

2. Паламаны бурай лес (Слаўг.).

□ ур. Ламове (балота з вялікімі пнямі і паваленымі дрэвамі) каля в. Засценкі Віл.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

ла́ма

‘жывёліна’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ла́ма ла́мы
Р. ла́мы ла́м
Д. ла́ме ла́мам
В. ла́му ла́м
Т. ла́май
ла́маю		 ла́мамі
М. ла́ме ла́мах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ло́м

‘інструмент’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ло́м ламы́
ло́мы
Р. ло́ма ламо́ў
Д. ло́му лама́м
В. ло́м ламы́
ло́мы
Т. ло́мам лама́мі
М. ло́ме лама́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ла́ма

‘духоўная асоба, будыйскі манах’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ла́ма ла́мы
Р. ла́мы ла́маў
Д. ла́му ла́мам
В. ла́му ла́маў
Т. ла́мам ла́мамі
М. ла́ме ла́мах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дала́й-ла́ма

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дала́й-ла́ма дала́й-ла́мы
Р. дала́й-ла́мы дала́й-ла́маў
Д. дала́й-ла́му дала́й-ла́мам
В. дала́й-ла́му дала́й-ла́маў
Т. дала́й-ла́мам дала́й-ла́мамі
М. дала́й-ла́ме дала́й-ла́мах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лом¹, -а, мн. ламы́, -о́ў, м.

Металічны завостраны стрыжань, якім разбіваюць, ломяць што-н. цвёрдае.

Калоць лёд ломам.

|| памянш. ло́мік, -а, мн. -і, -аў, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вярблю́давыя, ‑ых.

Сямейства жвачных парнакапытных жывёлін, да якога адносяцца вярблюды, ламы і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гуана́ка

(ісп. guanaco, ад індз. huanacu)

жывёла сям. вярблюдавых, якая водзіцца ў высакагорных раёнах Андаў; продак свойскай ламы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)