◎ Лама́к, паманеж ’старэнькая будыніна ці посуд’ (КЭС, лаг.). Да ламаць. Аб прадуктыўнасці суф. -ак у дыялектнай мове гл. Сцяцко, Афікс. наз., 23–24.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лама́ка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. лама́ка лама́кі
Р. лама́кі лама́к
Д. лама́ку лама́кам
В. лама́ку лама́к
Т. лама́кам лама́камі
М. лама́ку лама́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лама́ка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. лама́ка лама́кі
Р. лама́кі лама́к
Д. лама́цы лама́кам
В. лама́ку лама́к
Т. лама́кай
лама́каю		 лама́камі
М. лама́цы лама́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)