ла́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ла́л
Р. ла́лу
Д. ла́лу
В. ла́л
Т. ла́лам
М. ла́ле

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лал (род. ла́лу) м., уст. лал

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лал уст. лал, род. ла́лу м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лал, ‑у, м.

Уст. Старая назва каштоўнага чырвонага каменя шпінелі.

[Перс. lál.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лал

(тур. lâl, ад перс. lāl)

уст. тое, што і шпінель.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Шастры Лал

т. 17, с. 386

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Лал-Кот (горад-крэпасць, Дэлі) 4/360

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)