лакі́рка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. лакі́рка лакі́ркі
Р. лакі́ркі лакі́рак
Д. лакі́рцы лакі́ркам
В. лакі́рку лакі́ркі
Т. лакі́ркай
лакі́ркаю		 лакі́ркамі
М. лакі́рцы лакі́рках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лакі́рка ж., разг. лакиро́ванная ту́фля

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лакі́рак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. лакі́рак лакі́ркі
Р. лакі́рка лакі́ркаў
Д. лакі́рку лакі́ркам
В. лакі́рак лакі́ркі
Т. лакі́ркам лакі́ркамі
М. лакі́рку лакі́рках

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лакі́рак, -рка м., см. лакі́рка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лакі́ркі (ед. лакі́рка ж.) разг. лакиро́ванные ту́фли

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лакі́ркі, ‑рак; адз. лакірка, ‑і, ДМ ‑рцы, ж.

Разм. Лакіраваныя туфлі. Іграла не толькі скрыпка ў яе руках. Яна [скрыпачка] ўся іграла сама — ад спрытных ног у элегантных чорных лакірках да кончыкаў валасоў над белым мармуровым ілбом, на якім не было ні адной маршчынкі. Дамашэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)