лакцявы́ гл. локаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лакцявы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. лакцявы́ лакцява́я лакцяво́е лакцявы́я
Р. лакцяво́га лакцяво́й
лакцяво́е		 лакцяво́га лакцявы́х
Д. лакцяво́му лакцяво́й лакцяво́му лакцявы́м
В. лакцявы́ (неадуш.)
лакцяво́га (адуш.)		 лакцяву́ю лакцяво́е лакцявы́я (неадуш.)
лакцявы́х (адуш.)
Т. лакцявы́м лакцяво́й
лакцяво́ю		 лакцявы́м лакцявы́мі
М. лакцявы́м лакцяво́й лакцявы́м лакцявы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лакцявы́ локтево́й;

~ва́я косць — локтева́я кость

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лакцявы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да локця (у 1 знач.). Лакцявы сустаў. Лакцявая косць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ло́каць, ло́кця, мн. ло́кці, ло́кцяў, м.

1. Месца згібу рукі, дзе злучаецца плечавая косць з касцямі перадплечча.

Узяць за л.

Блізка л., ды не ўкусіш (прыказка).

2. Старадаўняя мера даўжыні, роўная прыблізна 0,5 м.

◊

Кусаць (сабе) локці — шкадаваць аб чым-н. упушчаным, непапраўным.

Пачуццё локця — пачуццё сяброўства і ўзаемнай падтрымкі.

|| прым. ло́кцевы, -ая, -ае (да 1 знач.) і лакцявы́, -а́я, -о́е (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

згіб, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Дугападобнае скрыўленне.

З. ракі.

2. Месца, па якім што-н. сагнута або згібаецца.

Лакцявы з.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

flexion

[ˈflekʃən]

n.

1) згіна́ньне n. (рукі́, нагі́)

2) згін -у m. (ме́сца згі́ну), лакцявы́ згін

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

згіб, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле дзеясл. згібаць — сагнуць (у 1, 2 знач.).

2. Дугападобны паварот; звіліна, крывізна. Вера з акна мансарды бачыла толькі круты згіб ракі і зялёную роўнядзь лучкі. Асіпенка. / Пра лініі цела, рысы твару. Згіб хрыбетніка. Згіб шыі.

3. Месца, па якім што‑н. сагнута або згібаецца. Лакцявы згіб. □ На пацёртым згібе дакумента цьмяна вырысоўвалася машынапісная дзевятка, падобная на васьмёрку. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)