Verbum

анлайнавы слоўнік

лаку́на, -ы, мн. -ы, -ку́н, ж. (спец.).

1. Прагал, прапушчанае месца ў якім-н. тэксце.

2. У бібліятэчнай справе — пропуск, адсутнасць кнігі ў камплекце.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лаку́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лаку́на ж., анат., спец. лаку́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лаку́на анат., лингв. лаку́на, -ны ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лаку́на, ‑ы, ж.

Спец.

1. У анатоміі — паглыбленне, пустата паміж танкамі або органамі. Лакуны міндалін.

2. Прагал, прапушчанае месца ў якім‑н. тэксце.

3. У бібліятэчнай справе — пропуск, адсутнасць кнігі ў камплекце.

[Ад лац. lacuna — паглыбленне, упадзіна.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лакуна

т. 9, с. 109

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

лаку́на

(лац. lacuna = паглыбленне, упадзіна)

1) анат. пустата паміж тканкамі або органамі чалавека і жывёл, запоўненая лімфай;

2) тое, што і крыпта 3;

3) прапушчанае месца ў тэксце.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

lacuna [ləˈkju:nə] n. fml (pl. lacunae or lacunas) лаку́на

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

luka

ж. лакуна; прабел; прагал;

luka w prawie — пралаз (шчыліна) у законе

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)