лакто́за

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. лакто́за
Р. лакто́зы
Д. лакто́зе
В. лакто́зу
Т. лакто́зай
лакто́заю
М. лакто́зе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лакто́за ж., хим. лакто́за

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лакто́за хим. лакто́за, -зы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лакто́за, ‑ы, ж.

Спец. Цукар, які ўтрымліваецца ў малацэ млекакормячых; малочны цукар.

[Ад лац. lac, lactis — малако.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Лактоза 4/338; 6/249

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

ЛАКТО́ЗА, малочны цукар (C12H22O11),

вуглявод з групы дыцукрыдаў, складаецца з рэшткаў галактозы і глюкозы. Утвараецца ў малочнай залозе, ёсць у малацэ ўсіх млекакормячых жывёл і чалавека (2·—8,5%), у некат. раслінах. Белае крышт. рэчыва, салодкае на смак, добра раствараецца ў вадзе. Ад браджэння Л. малака атрымліваюць кісламалочныя прадукты. У прам-сці вылучаюць з малочнай сыроваткі. Мае вял. значэнне ў харчаванні. Выкарыстоўваецца ў медыцыне і мікрабіялогіі (гатуюць пажыўныя асяроддзі).

т. 9, с. 109

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

лакто́за

(лац. lactosus = малочны)

арганічнае злучэнне класа дыцукрыдаў, змяшчаецца ў малацэ млекакормячых і чалавека; малочны цукар.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

lactose [ˈlæktəʊs]n. chem. лакто́за

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

laktoza

ж. хім. лактоза

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Малочны цукар 3/521, гл. Лактоза

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)