Ла́йна (асудж.) ’тоўстая, здаровая жанчына’ (міёр., З нар. сл.), ла́йнік ’гультай, лайдак, хлус’ (Шат.), ’зняважлівае слова на сытага, тоўстага чалавека’ (КЭС, лаг.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лайно́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. лайно́ ло́йны
Р. лайна лаё́н
Д. лайну ло́йнам
В. лайно́ ло́йны
Т. лайном ло́йнамі
М. лайне ло́йнах

Крыніцы: piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хот-ла́йн

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. хот-ла́йн хот-ла́йны
Р. хот-ла́йна хот-ла́йнаў
Д. хот-ла́йну хот-ла́йнам
В. хот-ла́йн хот-ла́йны
Т. хот-ла́йнам хот-ла́йнамі
М. хот-ла́йне хот-ла́йнах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)