лайда́цкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
лайда́цкі |
лайда́цкая |
лайда́цкае |
лайда́цкія |
| Р. |
лайда́цкага |
лайда́цкай
лайда́цкае |
лайда́цкага |
лайда́цкіх |
| Д. |
лайда́цкаму |
лайда́цкай |
лайда́цкаму |
лайда́цкім |
| В. |
лайда́цкі (неадуш.)
лайда́цкага (адуш.) |
лайда́цкую |
лайда́цкае |
лайда́цкія (неадуш.)
лайда́цкіх (адуш.) |
| Т. |
лайда́цкім |
лайда́цкай
лайда́цкаю |
лайда́цкім |
лайда́цкімі |
| М. |
лайда́цкім |
лайда́цкай |
лайда́цкім |
лайда́цкіх |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
лайда́цкі, ‑ая, ‑ае.
Разм. неадабр. Які мае адносіны да лайдака. Лайдацкая натура.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лайда́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).
Гультай, бяздзейны, варты пагарды чалавек.
|| ж. лайда́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.
|| прым. лайда́цкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
лайда́чы, ‑ая, ‑ае.
Разм. неадабр. Тое, што і лайдацкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
próżniaczy
гультайскі, гультаяваты; лайдацкі
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)