ла́зеншчыца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ла́зеншчыца ла́зеншчыцы
Р. ла́зеншчыцы ла́зеншчыц
Д. ла́зеншчыцы ла́зеншчыцам
В. ла́зеншчыцу ла́зеншчыц
Т. ла́зеншчыцай
ла́зеншчыцаю		 ла́зеншчыцамі
М. ла́зеншчыцы ла́зеншчыцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ла́зеншчыца, ‑ы, ж.

Жан. да лазеншчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ла́зенніца и ла́зеншчыца ж. ба́нщица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ла́зеншчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Работнік лазні, які абслугоўвае наведвальнікаў.

|| ж. ла́зеншчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. ла́зеншчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ба́нщица ла́зеншчыца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)