ла́зеншчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Работнік лазні, які абслугоўвае наведвальнікаў.

|| ж. ла́зеншчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. ла́зеншчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ла́зеншчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ла́зеншчык ла́зеншчыкі
Р. ла́зеншчыка ла́зеншчыкаў
Д. ла́зеншчыку ла́зеншчыкам
В. ла́зеншчыка ла́зеншчыкаў
Т. ла́зеншчыкам ла́зеншчыкамі
М. ла́зеншчыку ла́зеншчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ла́зеншчык, ‑а, м.

Работнік лазні, які абслугоўвае наведвальнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ла́зеннік и ла́зеншчык м. ба́нщик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ба́нщик ла́зеншчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ла́зеншчыца, ‑ы, ж.

Жан. да лазеншчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

łaziebnik

м. лазеншчык

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Мы́цельнік, мы́цяльнік ’куток у хаце, дзе мыюць посуд’ (ТСБМ, Некр., Бір. дыс.; пух., ДАБМ, к. 335; шацк., КЭС; лельч., браг., Мат. Гом.; Мат. Маг.). Беларускае. Утворана ад ⁺мыцель (ці мы́цельны), як суднік. Параўн. укр. ми́тель ’цёплая вада для мыцця галавы’, ’луг, у якім жлукцяць бялізну’, а таксама польск. myciel ’луг’, ’лазеншчык’, чэш. mýtel, кладск. mejtel ’лазня’, ’ванна’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)