лагі́ст
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
лагі́ст |
лагі́сты |
| Р. |
лагі́ста |
лагі́стаў |
| Д. |
лагі́сту |
лагі́стам |
| В. |
лагі́ста |
лагі́стаў |
| Т. |
лагі́стам |
лагі́стамі |
| М. |
лагі́сце |
лагі́стах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
лагі́ст м., в разн. знач. логи́ст
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
лагі́ст
(гр. logistes)
1) прадстаўнік лагістыкі 2;
2) службовая асоба ў Стараж. Афінах, якая кантралявала дзейнасць архонтаў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
логи́ст в разн. знач. лагі́ст, -та м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)