лагафе́т

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. лагафе́т лагафе́ты
Р. лагафе́та лагафе́таў
Д. лагафе́ту лагафе́там
В. лагафе́та лагафе́таў
Т. лагафе́там лагафе́тамі
М. лагафе́це лагафе́тах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лагафе́т

(польск. logofet, ад гр. logothetes = кантралёр рахункаў)

1) чыноўнік у візантыйскім дзяржаўным апараце, які адказваў за фінансы, збор падаткаў, пошту, замежныя справы і інш;

2) вышэйшы дзяржаўны чын у Малдаўскай дзяржаве 15—19 ст.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

◎ Лагафет ’статс-сакратар’ (Гарб.), ст.-бел. локгофеть ’пісара ст.-польск. logofet с.-грэч. λογοθέτης ’кантралёр рахункаў’ (Булыка, Запазыч., 190).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)