лагапе́дыя, -і, ж.

Раздзел дэфекталогіі, навука аб недахопах вымаўлення і іх выпраўленні.

|| прым. лагапеды́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лагапе́дыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. лагапе́дыя
Р. лагапе́дыі
Д. лагапе́дыі
В. лагапе́дыю
Т. лагапе́дыяй
лагапе́дыяю
М. лагапе́дыі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лагапе́дыя ж., мед. логопе́дия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лагапе́дыя, ‑і, ж.

Навука аб недахопах вымаўлення і іх лячэнні.

[Ад грэч. lógos — слова, мова і paidea — выхаванне, навучанне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лагапедыя

т. 9, с. 86

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

лагапе́дыя ж Logopädíe f -, Spráchheilkunde f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

лагапе́дыя

(ад гр. logos = слова + -педыя)

раздзел дэфекталогіі, які вывучае парушэнні маўлення, распрацоўвае метады і прыёмы іх папярэджання і пераадолення.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

логопе́дия мед. лагапе́дыя, -дыі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

logopedia

ж. лагапедыя

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

лагапе́д

(ад лагапедыя)

спецыяліст у галіне лагапедыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)