лагапа́т, -а, М -па́це, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек з заганамі ў вымаўленні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лагапа́т

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. лагапа́т лагапа́ты
Р. лагапа́та лагапа́таў
Д. лагапа́ту лагапа́там
В. лагапа́та лагапа́таў
Т. лагапа́там лагапа́тамі
М. лагапа́це лагапа́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лагапа́т м., мед. логопа́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лагапа́т, ‑а, М ‑паце, м.

Чалавек з заганамі ў вымаўленне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лагапа́т

(ад лагапатыя)

чалавек з маўленчымі недахопамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

логопа́т мед. лагапа́т, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)