лава́нда, -ы, ДМ -дзе, ж.

Вечназялёная эфіраносная расліна з блакітна-фіялетавымі або сінімі кветкамі.

Горная л.

|| прым. лава́ндавы, -ая, -ае.

Л. алей.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лава́нда

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. лава́нда
Р. лава́нды
Д. лава́ндзе
В. лава́нду
Т. лава́ндай
лава́ндаю
М. лава́ндзе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лава́нда ж., бот. лава́нда

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лава́нда бот. лава́нда, -ды ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лава́нда, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Вечназялёная пахучая расліна з блакітна-фіялетавымі або фіялетавымі кветкамі, якая выкарыстоўваецца ў медыцыне і парфумерыі.

[Іт. lavanda.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лаванда

т. 9, с. 84

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

лава́нда ж бат Lavendel [-´vɛn-] m -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

лава́нда

(іт. lavanda)

вечназялёная травяністая расліна сям. ясноткавых з блакітнымі, сінімі або фіялетавымі пахучымі кветкамі, пашыраная ў Міжземнамор’і; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная і эфіраалейная.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Лава́нда ’пахучая расліна Lavandula, якая выкарыстоўваецца ў медыцыне і парфумерыі’ (ТСБМ) < польск. lawanda, lawenda, lawendula (з XVI ст.) < іт. lavanda ’тс’ < lavare ’мыцца, купацца’. Пахучую расліну выкарыстоўвалі пры мыцці (Слаўскі, 4, 79–80).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

lavender [ˈlævəndə] n.

1. bot. лава́нда

2. бле́дна-ліло́вы ко́лер

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)