лабі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які належыць да лобі.

|| прым. лабі́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лабі́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. лабі́ст лабі́сты
Р. лабі́ста лабі́стаў
Д. лабі́сту лабі́стам
В. лабі́ста лабі́стаў
Т. лабі́стам лабі́стамі
М. лабі́сце лабі́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лабі́ст м., полит. лобби́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лабі́ст

(англ. lobbyist)

тое, што і лобі 2.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

лабі́сцкі гл. лабіст, лобі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лобби́ст лабі́ст, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

lobbyist [ˈlɒbiɪst] n. лабі́ст

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

lobbyist

[ˈlɑ:biɪst]

n.

лабі́ст -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)