лабэ́ціна
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
лабэ́ціна |
лабэ́ціны |
| Р. |
лабэ́ціны |
лабэ́цін |
| Д. |
лабэ́ціне |
лабэ́цінам |
| В. |
лабэ́ціну |
лабэ́ціны |
| Т. |
лабэ́цінай
лабэ́цінаю |
лабэ́цінамі |
| М. |
лабэ́ціне |
лабэ́цінах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
лабэ́ціна ж.
1. прост., фам. лоб м., лби́ще м.;
2. разг. (возвышенное место) буго́р м., взло́бок м.; взго́рок м.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Лабэціна ’вялікі лоб’ (Шат., КТС, А. Калюга), ’лоб’ (Жд. 2). Да лоб 1 (гл.). Галосную ‑э‑ ў суфіксе можна разглядаць як працяг літ. суф. ‑eta(s). Параўн. лаба́ціна ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
лаба́ціна ж., прост., см. лабэ́ціна 1
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)