Лаба́тка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Лаба́тка
Р. Лаба́ткі
Д. Лаба́тцы
В. Лаба́тку
Т. Лаба́ткай
Лаба́ткаю
М. Лаба́тцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лаба́тка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. лаба́тка лаба́ткі
Р. лаба́ткі лаба́так
Д. лаба́тцы лаба́ткам
В. лаба́тку лаба́так
Т. лаба́ткай
лаба́ткаю		 лаба́ткамі
М. лаба́тцы лаба́тках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

◎ Лаба́тка ’бязрогая карова’ (Нар. сл., Сл. паўн.-зах., Мат. Маг.). Рэгіянальнае ўтварэнне ад прым. лсібат‑ая і суф. к‑а (Сцяцко, Афікс. наз., 113). Параўн. таксама рус. пск. лоба‑ тик ’лабастая скаціна’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)