Лаба́так, лаба́тнік ’гіяцынт, Hyacinthus’ (КЭС) ад лабаты < лоб1 (гл.). Параўн. аналагічнае польск. łbica ’расліна Cyrtanthera, цыртантэра’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лаба́тка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. лаба́тка лаба́ткі
Р. лаба́ткі лаба́так
Д. лаба́тцы лаба́ткам
В. лаба́тку лаба́так
Т. лаба́ткай
лаба́ткаю		 лаба́ткамі
М. лаба́тцы лаба́тках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)