Кі́і

т. 8, с. 256

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

кі́й

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кі́й кіі́
Р. кі́я кіёў
Д. кі́ю кія́м
В. кі́й кіі́
Т. кі́ем кія́мі
М. кі́і кія́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Каракалпа́кия Каракалпа́кія, -кіі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

афа́ки́я мед. афа́кі́я, -кі́і ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лейкоплаки́я мед. лейкаплакі́я, -кі́і ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Финики́я ист. Фінікі́я, -кі́і ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Фра́кия ист. Фра́кія, -кіі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кій, кі́я, мн. кіі́, кіёў, м.

1. Прамая тонкая палка.

Бярозавы к.

2. Доўгая прамая палка з патанчэннем на канцы для гульні ў більярд.

◊

Не кіем дык палкай; ці кіем ці палкай (разм.) — усё роўна, тое самае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

авта́рки́я эк., полит. аўта́ркі́я, -кі́і ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Чехослова́кия ист. Чэхаслава́кія, -кіі ж.; см. Че́хия.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)