кіяні́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кіяні́т кіяні́ты
Р. кіяні́ту кіяні́таў
Д. кіяні́ту кіяні́там
В. кіяні́т кіяні́ты
Т. кіяні́там кіяні́тамі
М. кіяні́це кіяні́тах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Кіяніт 6/6; 9/514

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

кіяні́т

т. 8, с. 317

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

кіяні́т

(гр. kyanite = блакітны)

мінерал класа сілікатаў пераважна блакітнага, сіняга колераў; на Беларусі трапляецца ў крышталічных сланцах і кварцытах; выкарыстоўваецца для атрымання сілуміну.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Дыстэн, гл. Кіяніт

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

дыстэ́н

(ад ды- + стэн)

тое, што і кіяніт.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)