кірпа́ты, -ая, -ае.

1. Кароткі і задраны ўгору (пра нос).

2. Тое, што і кірпаносы.

|| наз. кірпа́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кірпа́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кірпа́ты кірпа́тая кірпа́тае кірпа́тыя
Р. кірпа́тага кірпа́тай
кірпа́тае		 кірпа́тага кірпа́тых
Д. кірпа́таму кірпа́тай кірпа́таму кірпа́тым
В. кірпа́ты (неадуш.)
кірпа́тага (адуш.)		 кірпа́тую кірпа́тае кірпа́тыя (неадуш.)
кірпа́тых (адуш.)
Т. кірпа́тым кірпа́тай
кірпа́таю		 кірпа́тым кірпа́тымі
М. кірпа́тым кірпа́тай кірпа́тым кірпа́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кірпа́ты разг.

1. курно́сый; (о носе — ещё) вздёрнутый;

2. в знач. сущ. курно́сый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кірпа́ты, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. Кароткі і задзёрты (пра нос).

2. Тое, што і кірпаносы. Кірпаты хлопчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кірпа́ты stúpsnasig;

кірпа́ты нос Stúpsnase f -, -n (разм.)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Кірпа́ты ’курносы, малы, кароткі’ (ТСБМ, ТС, Мат. Гом., Янк. I, Шат., Мал., Гарэц.). Гл. кірпа, кірпаносы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

курно́сый кірпано́сы, кірпа́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

snub-nosed [ˌsnʌbˈnəʊzd] adj. кірпано́сы, кірпа́ты

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

pug-nosed

[ˈpʌgnoʊzd]

adj.

кірпа́ты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

perkaty

кірпаносы, кірпаты

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)