кіпяці́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. кіпячу́ кіпяці́м
2-я ас. кіпяці́ш кіпеціце́
3-я ас. кіпяці́ць кіпяця́ць
Прошлы час
м. кіпяці́ў кіпяці́лі
ж. кіпяці́ла
н. кіпяці́ла
Загадны лад
2-я ас. кіпяці́ кіпяці́це

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кіпяці́ць, -пячу́, -пяці́ш, -пяці́ць; -пяці́м, -пеціце́, -пяця́ць; -пячо́ны; незак., што.

1. Награваючы, даводзіць да кіпення; гатаваць.

К. малако.

2. Трымаць, варыць у кіпені; стэрылізаваць.

|| зак. закіпяці́ць, -пячу́, -пяці́ш, -пяці́ць; -пяці́м, -пеціце́, -пяця́ць; -пячо́ны (да 1 знач.).

|| наз. кіпячэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кіпяці́ць несов. кипяти́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кіпяці́ць, ‑пячу, ‑пяціш, ‑пяціць; незак., што.

Награваць вадкасць так, каб яна кіпела; даводзіць да кіпення. Кіпяціць ваду. / Пра пасудзіну, у якой награваюць вадкасць да кіпення. Кіпяціць чайнік. Кіпяціць самавар. // Трымаць, варыць у кіпячай вадкасці. Кіпяціць бялізну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кіпяці́ць (áb)kochen vt, zum Kóchen bríngen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

закіпяці́ць гл. кіпяціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кипяти́ть несов. кіпяці́ць; гатава́ць; па́рыць;

кипяти́ть во́ду кіпяці́ць (гатава́ць) ваду́;

кипяти́ть молоко́ кіпяці́ць (па́рыць) малако́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кіпячэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. кіпяціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́кіпяціць, ‑кіпячу, ‑кіпяціш, ‑кіпяціць; зак., што.

Кіпячэннем ачысціць; выварыць. Выкіпяціць бялізну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пакіпяці́ць, ‑пячу, ‑пяціш, ‑пяціць; зак., што.

1. і без дап. Кіпяціць некаторы час.

2. Пракіпяпіць усё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)