кіпрыё́т

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кіпрыё́т кіпрыё́ты
Р. кіпрыё́та кіпрыё́таў
Д. кіпрыё́ту кіпрыё́там
В. кіпрыё́та кіпрыё́таў
Т. кіпрыё́там кіпрыё́тамі
М. кіпрыё́це кіпрыё́тах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кіпрыёт,

гл. кіпрыёты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кіпрыёт м Zypriót m -en, -en, Zýprer m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

киприо́т кіпрыёт, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Zypriót

m -en, -en кіпрыёт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

кіпрыёты, ‑аў; адз. кіпрыёт, ‑а, М ‑рыёце, м.; кіпрыётка, ‑і, ДМ ‑тцы; мн. кіпрыёткі, ‑так; ж.

Насельніцтва Кіпра, якое складаюць грэлі і туркі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Cypriot(e) [ˈsaɪprɪət] n. кіпрыёт; кіпрыётка;

Greek/Turkish Cypriot(e)s кіпрыёты грэ́часкага/турэ́цкага пахо́джання

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)