Кі́пр

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Кі́пр
Р. Кі́пра
Д. Кі́пру
В. Кі́пр
Т. Кі́прам
М. Кі́пры

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Кіпр (дзяржава) 1/165, 166; 2/357; 4/71, 73; 5/574—575; 10/354

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Кіпр,

Рэспубліка Кіпр.

т. 8, с. 273

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Кіпр,

востраў у Міжземным моры.

т. 8, с. 273

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Кіпр м. Zýpern n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

◎ Кіпр ’непакладаны кабан’ (ДАБМ). Зафіксавана ў цэнтральным Палессі. Вельмі архаічнае слова. Параўн. балг. кипря се ’надзімацца, напінацца’, чэш. kipry ’жвавы’. Гэтыя словы маюць паралелі ў іншых славянскіх мовах, але з больш далёкай семантыкай. Усе яны ўзыходзяць да дзеяслова kypeti ’кіпець’, ад якога утварыўся прыметнік з г‑суфіксацыяй kyprъ (як хуігь ад хуіёіі). Гл. кіпець.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кипр о. Кіпр, род. Кі́пра м.;

Респу́блика Кипр Рэспу́бліка Кіпр.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кіпрыёты, -аў, адз. -ёт, -а, М -ёце, м.

Жыхары Рэспублікі Кіпр.

|| ж. кіпрыётка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. кіпрыёцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Cyprus

[ˈsaɪprəs]

Кіпр

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Cypr Cypr u

м. Кіпр

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)