кі́па, -ы, мн. -ы, кіп, ж.

1. Вязка або пачак якіх-н. прадметаў, складзеных адзін на адзін; стос.

К. сшыткаў.

2. Вялікая ўпаковачная мера (спец.).

К. бавоўны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кі́па

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. кі́па кі́пы
Р. кі́пы кі́п
Д. кі́пе кі́пам
В. кі́пу кі́пы
Т. кі́пай
кі́паю		 кі́памі
М. кі́пе кі́пах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кі́па ж. (упаковочная мера) ки́па

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кі́па, ‑ы, ж.

1. Вязка, пачак якіх‑н. прадметаў, складзеных адзін на другі; стос. Кіпа газет. Кіпа пісем.

2. Вялікая ўпаковачная мера тэкстыльнай сыравіны (бавоўны, лёну і інш.). Кіпа пянькі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кі́па ж

1. (вязка, стос) Pack m -(e)s, -e і Päcke, Pácken m -s, -; Stápel m -s, -, Stoß m -es, Stöße;

2. (мера бавоўны, лёну) Bállen m -s, -;

кі́памі bállenweise

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кі́па

(польск. kipa, ад ням. Кіере)

1) стос якіх-н. прадметаў (напр. к. газет);

2) упаковачная мера сыравіны (напр. к. пянькі).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Кі́па ’вязка, пачак якіх-небудзь прадметаў’ (ТСБМ). Ст.-бел. кипа ’тс’ (з 1593 г.) (Булыка, Запазыч., 154), ’сноп бобу’ (Сл. паўн.-зах.), ’лазовая аплётка для бутэлькі’ (Мат. Гом.). Магчыма, формы, якія выступаюць у першым і другім значэннях, амонімы рознага паходжання. Тады бел. кіпа ’вязка, пачак’, укр. кипа ’тс’ праз рус. кипа ’тс’ з с.-н.-ням. kip ’тс’ (гл. Фасмер, 2, 235). А кіпа ’сноп бобу’ з літ. kypà ’куча, частка капы’ (Сл. паўн.-зах., 463). Але літ. kypà само разглядаецца як запазычанне з рус. кипа (Фрэнкель, 255). Цікава разгледзець трэцяе значэнне, якое яўна паходзіць ад с.-н.-ням. kīpe ’плеценая карзіна’ (Клюге, 367). Нямецкая форма ў сваю чаргу з’яўляецца непасрэднай крыніцай літ. kýpas ’тс’. Сумненне выклікае рускае паходжанне літ. kypà ’частка капы’, паколькі рус. кипа не мае сельскагаспадарчага значэн ня. З іншага боку бел. кіпа ’сноп бобу’ цесна звязана з літоўскім. Гэта дае падставу разглядаць слова ў другім значэнні асобна як амонім іншага паходжання. Не выключана, што бел. кіпа < *kypa суадносіцца з купа.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бунт², -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Звязак, кіпа; стос.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

bale​1 [beɪl] n. кі́па, пак, ву́зел, звя́зка;

a bale of hay цюк прасава́нага се́на

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

па́чка ж.

1. па́чак, -чка м.; (связка) вя́зка, -кі ж.; кі́па, -пы ж.;

па́чка пече́нья па́чак пячэ́ння;

па́чка пи́сем кі́па лісто́ў;

2. в др. знач. па́чка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)