кіно́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. кіно́ кіно́
Р. кіно́ кіно́
Д. кіно́ кіно́
В. кіно́ кіно́
Т. кіно́ кіно́
М. кіно́ кіно́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кіно́, нескл., н.

1. Тое, што і кінафільм.

Паглядзець цікавае к.

2. Тое, што і кінематаграфія.

3. Кінатэатр (разм.).

|| прым. кіно́шны, -ая, -ае (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кіно́ нескл., ср., в разн. знач. кино́;

○ касе́тнае к. — кассе́тное ки́но;

нямо́е к. — немо́е кино́;

гукаво́е к. — звуково́е кино́;

стэрэаскапі́чнае к. — стереоскопи́ческое кино́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кіно́, нескл., н.

1. Тое, што і кінамастацтва. Нарада па пытаннях кіно.

2. Тое, што і кінафільм. Глядзець кіно.

3. Разм. Тое, што і кінатэатр. Мне ёсць чым хваліцца І чым захапляцца і Савецкая вуліца Шлях на Маскву, — Тэатры і клубы, кіно і палацы. Броўка.

•••

Касетнае кіно — розныя сістэмы для дэманстравання кінафільмаў на экранах звычайнага тэлевізара з дапамогай спецыяльнага прыстасавання, у якое ўстаўляецца касета або дыск з запісам кінафільма.

Нямое кіно — неагучанае кіно.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кіно́

т. 8, с. 271

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

кіно́ н

1. разм гл кінатэатр;

2. (кінематаграфія) Fílmkunst f -, Fílmwesen n -s, Kinematographíe f -, Kinematografíe f;

малады́я акто́ры кіно́ Fílmnachwuchs m -es;

ама́тары кіно́ Kínofans [-fɛns] pl, Kínofreunde pl, Fílmfreunde pl;

тво́рчыя рабо́тнікі кіно́ Fílmschaffende pl;

маста́цтва кіно́ Fílmkunst f -;

нямо́е кіно́ Stúmmfilmzeit f -;

працава́ць на кіно́ beim Film sein;

3. разм гл кінафільм

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кіно́

(ням. Kino, ад гр. kineo = рухаю)

1) род мастацтва, творы якога ствараюцца з дапамогай кіназдымкі падзей рэчаіснасці; кінамастацтва;

2) тое, што і кінафільм;

3) тое, што і кінатэатр.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Кіно́ ’від мастацтва і памяшканне для яго дэманстрацыі’ (ТСБМ). Праз рус. кино з ням. Kino (скарочаная форма Kinematograph) (Трубачоў, Дополн., 2, 234).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дакументальнае кіно

т. 6, с. 14

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

дзіцячае кіно

т. 6, с. 119

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)