кіно́, нескл., н.

1. Тое, што і кінафільм.

Паглядзець цікавае к.

2. Тое, што і кінематаграфія.

3. Кінатэатр (разм.).

|| прым. кіно́шны, -ая, -ае (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

кіно́ нескл., ср., в разн. знач. кино́;

○ касе́тнае к. — кассе́тное ки́но;

нямо́е к. — немо́е кино́;

гукаво́е к. — звуково́е кино́;

стэрэаскапі́чнае к. — стереоскопи́ческое кино́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

кіно́, нескл., н.

1. Тое, што і кінамастацтва. Нарада па пытаннях кіно.

2. Тое, што і кінафільм. Глядзець кіно.

3. Разм. Тое, што і кінатэатр. Мне ёсць чым хваліцца І чым захапляцца і Савецкая вуліца Шлях на Маскву, — Тэатры і клубы, кіно і палацы. Броўка.

•••

Касетнае кіно — розныя сістэмы для дэманстравання кінафільмаў на экранах звычайнага тэлевізара з дапамогай спецыяльнага прыстасавання, у якое ўстаўляецца касета або дыск з запісам кінафільма.

Нямое кіно — неагучанае кіно.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кіно́ н

1. разм гл кінатэатр;

2. (кінематаграфія) Fílmkunst f -, Fílmwesen n -s, Kinematographíe f -, Kinematografíe f;

малады́я акто́ры кіно́ Fílmnachwuchs m -es;

ама́тары кіно́ Kínofans [-fɛns] pl, Kínofreunde pl, Fílmfreunde pl;

тво́рчыя рабо́тнікі кіно́ Fílmschaffende pl;

маста́цтва кіно́ Fílmkunst f -;

нямо́е кіно́ Stúmmfilmzeit f -;

працава́ць на кіно́ beim Film sein;

3. разм гл кінафільм

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Кіно́ ’від мастацтва і памяшканне для яго дэманстрацыі’ (ТСБМ). Праз рус. кино з ням. Kino (скарочаная форма Kinematograph) (Трубачоў, Дополн., 2, 234).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кіно́

(ням. Kino, ад гр. kineo = рухаю)

1) род мастацтва, творы якога ствараюцца з дапамогай кіназдымкі падзей рэчаіснасці; кінамастацтва;

2) тое, што і кінафільм;

3) тое, што і кінатэатр.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

кінаама́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Аматар кіно.

2. Чалавек, які здымае кіно як аматар, непрафесіянал.

|| прым. кінаама́тарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

кино́ кіно́ нескл., ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

кінемато́граф, -а, м.

Тое, што і кіно.

|| прым. кінематаграфі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

фу́ксам, прысл. (разм.).

Нечакана, без усякіх падстаў, не па праву.

Ф. прайсці ў кіно.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)