кінаакцёр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Артыст кіно.

|| ж. кінаактры́са, -ы, мн. -ы, -ры́с.

|| прым. кінаакцёрскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кінаакцё́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кінаакцё́р кінаакцё́ры
Р. кінаакцё́ра кінаакцё́раў
Д. кінаакцё́ру кінаакцё́рам
В. кінаакцё́ра кінаакцё́раў
Т. кінаакцё́рам кінаакцё́рамі
М. кінаакцё́ру кінаакцё́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кінаакцёр м. киноактёр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кінаакцёр, ‑а, м.

Акцёр, які знімаецца ў кінафільмах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кінаакцёр

(ад кіна- + акцёр)

акцёр, які знімаецца ў кінафільмах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кінаакто́р м. разм., кінаакцёр м. Fílmschauspieler m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

киноактёр кінаакцёр, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кінаактры́са, ‑ы, ж.

Жан. да кінаакцёр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кінаарты́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Тое, што і кінаакцёр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кінагеро́й, ‑я, м.

Кінаакцёр, выканаўца галоўнай мужчынскай ролі ў кінафільме; герой кінафільма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)