кімва́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
кімва́льны |
кімва́льная |
кімва́льнае |
кімва́льныя |
| Р. |
кімва́льнага |
кімва́льнай
кімва́льнае |
кімва́льнага |
кімва́льных |
| Д. |
кімва́льнаму |
кімва́льнай |
кімва́льнаму |
кімва́льным |
| В. |
кімва́льны (неадуш.)
кімва́льнага (адуш.) |
кімва́льную |
кімва́льнае |
кімва́льныя (неадуш.)
кімва́льных (адуш.) |
| Т. |
кімва́льным |
кімва́льнай
кімва́льнаю |
кімва́льным |
кімва́льнымі |
| М. |
кімва́льным |
кімва́льнай |
кімва́льным |
кімва́льных |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
кімва́льны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да кімвала. Кімвальныя гукі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кімва́л, -а, мн. -ы, -аў, м.
Старадаўні музычны інструмент, які складаецца з дзвюх медных талерак.
|| прым. кімва́льны, -ая, -ае.
К. звон.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
кимва́льный муз., ист. кімва́льны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)