кілявы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кілявы́ кілява́я кіляво́е кілявы́я
Р. кіляво́га кіляво́й
кіляво́е		 кіляво́га кілявы́х
Д. кіляво́му кіляво́й кіляво́му кілявы́м
В. кілявы́ (неадуш.)
кіляво́га (адуш.)		 кіляву́ю кіляво́е кілявы́я (неадуш.)
кілявы́х (адуш.)
Т. кілявы́м кіляво́й
кіляво́ю		 кілявы́м кілявы́мі
М. кілявы́м кіляво́й кілявы́м кілявы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кілявы́ мор. килево́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кілявы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да кіля. Кілявая частка судна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кіль, -я, мн. кілі́, -ёў, м.

Падоўжны брус, які праходзіць па ўсёй даўжыні судна ў сярэдзіне яго днішча.

|| прым. кілявы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

килево́й кілявы́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)