кілавы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
кілавы |
кілавая |
кілавае |
кілавыя |
| Р. |
кілавага |
кілавай
кілавае |
кілавага |
кілавых |
| Д. |
кілаваму |
кілавай |
кілаваму |
кілавым |
| В. |
кілавы
кілавага |
кілавую |
кілавае |
кілавыя |
| Т. |
кілавым |
кілавай
кілаваю |
кілавым |
кілавымі |
| М. |
кілавым |
кілавай |
кілавым |
кілавых |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Кіла́вы ’хворы на грыжу’ (Сл. паўн.-зах., Сцяшк., Сцяц., Мал.). Гл. кіла 1.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Кілава́ты ’з грыжай’ (Касп., Некр., Мат. Гом., Мат. АС), ’з нарастамі на карэнні (пра капусту)’ (Шатал., Сл. паўн.-зах.). Гл. кіла 1 і кілавы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)