кілава́ты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
кілава́ты |
кілава́тая |
кілава́тае |
кілава́тыя |
| Р. |
кілава́тага |
кілава́тай
кілава́тае |
кілава́тага |
кілава́тых |
| Д. |
кілава́таму |
кілава́тай |
кілава́таму |
кілава́тым |
| В. |
кілава́ты (неадуш.)
кілава́тага (адуш.) |
кілава́тую |
кілава́тае |
кілава́тыя (неадуш.)
кілава́тых (адуш.) |
| Т. |
кілава́тым |
кілава́тай
кілава́таю |
кілава́тым |
кілава́тымі |
| М. |
кілава́тым |
кілава́тай |
кілава́тым |
кілава́тых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Кілава́ты ’з грыжай’ (Касп., Некр., Мат. Гом., Мат. АС), ’з нарастамі на карэнні (пра капусту)’ (Шатал., Сл. паўн.-зах.). Гл. кіла 1 і кілавы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
кілава́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кілава́т |
кілава́ты |
| Р. |
кілава́та |
кілава́таў
кілава́т |
| Д. |
кілава́ту |
кілава́там |
| В. |
кілава́т |
кілава́ты |
| Т. |
кілава́там |
кілава́тамі |
| М. |
кілава́це |
кілава́тах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Кіла́ты ’кілаваты’ (Шатал.). Гл. кілаваты.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)