кі́гаць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
кі́гаю |
кі́гаем |
| 2-я ас. |
кі́гаеш |
кі́гаеце |
| 3-я ас. |
кі́гае |
кі́гаюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
кі́гаў |
кі́галі |
| ж. |
кі́гала |
| н. |
кі́гала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
кі́гай |
кі́гайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
кі́гаючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Кі́гаць ’крычаць, пішчаць’ (Нас.). Гл. ківі, кігікаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Ке́гаць ’крычаць (пра гусей)’ (Янк.). Гл. кігаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Кругіта́ць ’вішчаць (пра парасят)’ (Нар. лекс., Сл. паўн.-зах.). Не выключана кантамінацыя кігаць (гл.), кігікаць (гл.) і круг з.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)