кюры́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. кюры́ кюры́
Р. кюры́ кюры́
Д. кюры́ кюры́
В. кюры́ кюры́
Т. кюры́ кюры́
М. кюры́ кюры́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кюры́ ср., нескл., физ. кюри́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кюры́, нескл., н.

Адзінка радыеактыўнасці рэчываў.

[Ад уласн. імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кюры

т. 9, с. 77

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

кюры́ н фіз Curie [ky´ri:] n -s, -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кюры́

[фр. Curie = прозвішча фр. фізікаў P. Curie (1859—1906) і M. Składowska-Curie (1867—1934)]

адзінка радыеактыўнасці рэчываў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Кюры П’ер

т. 9, с. 77

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Кюры закон

т. 9, с. 77

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Кюры пункт

т. 9, с. 77

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Жаліо-Кюры Ірэн

т. 6, с. 418

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)