кусто́да
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кусто́да |
кусто́ды |
| Р. |
кусто́ды |
кусто́д |
| Д. |
кусто́дзе |
кусто́дам |
| В. |
кусто́ду |
кусто́ды |
| Т. |
кусто́дай
кусто́даю |
кусто́дамі |
| М. |
кусто́дзе |
кусто́дах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
кусто́да
(лац. custodia = ахова)
першае слова тэксту наступнай старонкі, змешчанае ўнізе папярэдняй старонкі ў старажытных рукапісных ці друкаваных кнігах.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)