Курыятныя каміцыі 9/213

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

курыя́тны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. курыя́тны курыя́тная курыя́тнае курыя́тныя
Р. курыя́тнага курыя́тнай
курыя́тнае		 курыя́тнага курыя́тных
Д. курыя́тнаму курыя́тнай курыя́тнаму курыя́тным
В. курыя́тны (неадуш.)
курыя́тнага (адуш.)		 курыя́тную курыя́тнае курыя́тныя (неадуш.)
курыя́тных (адуш.)
Т. курыя́тным курыя́тнай
курыя́тнаю		 курыя́тным курыя́тнымі
М. курыя́тным курыя́тнай курыя́тным курыя́тных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

КУ́РЫЯ

[лац. curia ад co(cum) з, разам + vir муж, мужчына],

1) у Стараж. Рыме з 8—6 ст. да н.э. аб’яднанне некалькіх родаў патрыцыяў. Звычайна было 30 К., па 10 у кожнай родавай трыбе (акрузе); паводле іх збіралі курыятныя нар. сходы (каміцыі). Кожная К. мела асобнае месца для сходаў і свае святыні. У часы рэспублікі (510/509—30 або 27 да н.э.) усе К. ўзначальваў вял. курыён, да галасавання ў каміцыях былі дапушчаны і плебеі.

2) У сярэдневяковых краінах Зах. Еўропы савет і суд пры феадале.

3) Сукупнасць устаноў, падпарадкаваных рым. папу (гл. Рымская курыя).

4) У шэрагу дзяржаў, у т.л. былой Рас. імперыі, асобыя разрады (выбарчыя К.), на якія падзяляліся выбаршчыкі паводле маёмасных, нац. і інш. адзнак.

т. 9, с. 56

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)