куры́льніца
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
куры́льніца |
куры́льніцы |
| Р. |
куры́льніцы |
куры́льніц |
| Д. |
куры́льніцы |
куры́льніцам |
| В. |
куры́льніцу |
куры́льніцы |
| Т. |
куры́льніцай
куры́льніцаю |
куры́льніцамі |
| М. |
куры́льніцы |
куры́льніцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
куры́льніца ж., уст. кури́льница
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
куры́льніца, ‑ы, ж.
Пасудзіна, у якой спальваюць пахучыя рэчывы для абкурвання каго‑, чаго‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кури́льница уст. куры́льніца, -цы ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)