◎ Курча́ць ’кумкаць’ (Мат. Гом.). Гукапераймальнае.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ку́рчыць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ку́рчу ку́рчым
2-я ас. ку́рчыш ку́рчыце
3-я ас. ку́рчыць ку́рчаць
Прошлы час
м. ку́рчыў ку́рчылі
ж. ку́рчыла
н. ку́рчыла
Загадны лад
2-я ас. ку́рчы ку́рчыце
Дзеепрыслоўе
цяп. час ку́рчачы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)