куро́ртнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Чалавек, які лечыцца, адпачывае на курорце.

|| ж. куро́ртніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

куро́ртнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. куро́ртнік куро́ртнікі
Р. куро́ртніка куро́ртнікаў
Д. куро́ртніку куро́ртнікам
В. куро́ртніка куро́ртнікаў
Т. куро́ртнікам куро́ртнікамі
М. куро́ртніку куро́ртніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

куро́ртнік м., разг. куро́ртник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

куро́ртнік, ‑а, м.

Разм. Той, хто адпачывае, лечыцца на курорце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

куро́ртнік м. разм. Kúrgast m -(e)s, -gäste, Bádegast m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

куро́ртник разг. куро́ртнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

куро́ртніца, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да курортнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

holidaymaker [ˈhɒlədeɪˌmeɪkə] n. BrE адпускні́к, куро́ртнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

kuracjusz

м. курортнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Kúrgast

m -(e)s, -gäste куро́ртнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)