◎ Куро́жыцца ’курчыцца, мучыцца’ (ТС, Сл. паўн.-зах.). Да карожыцца (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Скуро́жыць ‘скруціць, знявечыць’ (ТС), ‘сагнуць’ (Сцяшк. Сл.). Гл. курожыцца, скарожыць.