курко́ўка, -і, ДМ -ко́ўцы, мн. -і, -ко́вак, ж. (разм.).

Курковая паляўнічая стрэльба.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

курко́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. курко́ўка курко́ўкі
Р. курко́ўкі курко́вак
Д. курко́ўцы курко́ўкам
В. курко́ўку курко́ўкі
Т. курко́ўкай
курко́ўкаю		 курко́ўкамі
М. курко́ўцы курко́ўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

курко́ўка ж., разг. курко́вое охо́тничье ружьё

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

курко́ўка, ‑і, ДМ ‑коўцы; Р мн. ‑ковак; ж.

Разм. Курковая паляўнічая стрэльба. Я пакруціў у руках адну, потым другую стрэльбу. Нічога не скажаш. Двухстволкі. Праўда, куркоўкі. Ермаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)