кура́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. кура́цыя
Р. кура́цыі
Д. кура́цыі
В. кура́цыю
Т. кура́цыяй
кура́цыяю
М. кура́цыі

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кура́цыя

(лац. curatio)

1) лячэнне, догляд хворага;

2) студэнцкая практыка з наступным складаннем гісторыі хваробы і дакладам выкладчыку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

кура́тар

(лац. curator = апякун)

асоба, якой даручана кіраўніцтва, нагляд за кім-н., чым-н. (напр. к. групы);

2) студэнт у клініцы, які назірае за хворым (гл. курацыя 2).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)