кура́вы, -ая, -ае. (разм.).

1. Які дыміць.

Куравая галавешка.

2. Пакрыты сажай ад дыму, закуродымлены.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кура́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кура́вы кура́вая кура́вае кура́выя
Р. кура́вага кура́вай
кура́вае		 кура́вага кура́вых
Д. кура́ваму кура́вай кура́ваму кура́вым
В. кура́вы (неадуш.)
кура́вага (адуш.)		 кура́вую кура́вае кура́выя (неадуш.)
кура́вых (адуш.)
Т. кура́вым кура́вай
кура́ваю		 кура́вым кура́вымі
М. кура́вым кура́вай кура́вым кура́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кура́вы

1. дымя́щий;

~вая галаве́шка — дымя́щая головня́;

2. (покрытый копотью) закопчённый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кура́вы, ‑ая, ‑ае.

Абл. Курны. Пры цьмяным асвятленні куравай лямпы камера здавалася бруднай трушчобай. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)