кураво́д

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кураво́д кураво́ды
Р. кураво́да кураво́даў
Д. кураво́ду кураво́дам
В. кураво́да кураво́даў
Т. кураво́дам кураво́дамі
М. кураво́дзе кураво́дах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кураво́д м. курово́д

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кураво́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Тое, што і курагадовец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кураво́д м Hühnerzüchter m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кураво́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

1. Жан. да куравод.

2. Тое, што і квактуха.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

курово́д с.-х. кураво́д, -да м., курагадо́вец, -до́ўца м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)