ку́пнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ку́пнік
Р. ку́пніка
Д. ку́пніку
В. ку́пнік
Т. ку́пнікам
М. ку́пніку

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ку́пнік

1. Месца на сухадоле, у балоце, багатае купінамі (Краснап. Бяльк., каля р. Пціч Серб. 1915, 6, Слаўг.). Тое ж купні́к (Лёзн., Сур. Касп.), купня́к, ку́пні́на́ (Слаўг.).

2. Наточаныя кратом кучкі зямлі (Слаўг.). Тое ж купіннік (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)