куні́цын

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. куні́цын куні́цына куні́цына куні́цыны
Р. куні́цынага куні́цынай
куні́цынае		 куні́цынага куні́цыных
Д. куні́цынаму куні́цынай куні́цынаму куні́цыным
В. куні́цын (неадуш.)
куні́цынага (адуш.)		 куні́цыну куні́цына куні́цыны (неадуш.)
куні́цыных (адуш.)
Т. куні́цыным куні́цынай
куні́цынаю		 куні́цыным куні́цынымі
М. куні́цыным куні́цынай куні́цыным куні́цыных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

куні́цын, ‑а.

Які належыць куніцы. Куніцына гняздо.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)