ку́мпал

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ку́мпал ку́мпалы
Р. ку́мпала ку́мпалаў
Д. ку́мпалу ку́мпалам
В. ку́мпал ку́мпалы
Т. ку́мпалам ку́мпаламі
М. ку́мпале ку́мпалах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ку́мпал м., прост. че́реп, башка́ ж.;

даць па ~лу — дать по че́репу (по башке́)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ку́мпал, ‑а, м.

Разм. груб. Галава, чэрап. Ужо на могілках я крута павярнуўся і нечакана ўдарыў прыкладам вінтоўкі па кумпалу Цыбулькі. Шчарбатаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

globus, ~u

м.

1. глобус;

2. разм., жарт. кумпал (галава)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

głowizna

ж.

1. кул. галавізна;

2. пагард. жарт. галава; кумпал

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

галава; кумпал (разм.); мазгаўня (разм. груб.); кацялок, манерка (перан.); голаў (абл.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)